Hella tight

He Nederlanders,
Vanaf nu geen bericht meer uit Costa Rica, maar uit Sacramento, Californie. Vorige week vrijdag ben ik om 4 uur ‘s ochtends overgevlogen naar Sacramento, waar ik warm werd ontvangen door Jeanie en Keele. Ik heb nog niks verteld over deze twee dames, dus dat ga ik nu doen.
Keele: Keele (20) is een meisje die ik in de Spaans school heb ontmoet, ze kwam daar in de voor mij 2e week om net als ik voor een maand Spaans te volgen. Zij was een van de laatste mensen die vroeg kwam en tot laat bleef, dus we hebben elkaar in die maand goed leren kennen. Ze gaat nu naar college in een stadje 3 uur treinen van Sacremento, maar wel vrij dichtbij San Francisco. Wij zien elkaar alleen in de weekends.
Jeanie: Moeder van Keele. In de vierde week voor Keele kwam haar moeder een weekje Spaans volgen bijwijze van een bezoek. Omdat ik toen al klaar was met school en nog steeds in Dominical aan het rondhangen was, heb ik veel met haar en Keele opgetrokken. Jeanie is de meest enthousiaste persoon die ik ooit ontmoet heb in heel mijn leven (zelfs voor Amerikaanse standaarden). Ze werkt als een dominee (is er een vrouwelijke naam voor dominee?) en is lid val heel veel “boards” hier in Sacremento, en heeft daarom veel connecties door heel Sacremento area.
Toen ik hen beide vertelde over mijn “ticket-verhaal” en dat ik dus via San Jose, Californie, terug zou vliegen, werd ik uitgenodigd om langer in Californie te blijven. En omdat Jeanie zoveel connecties heeft (vooral in biologische sectoren), zou het niet heel moeilijk zijn om mij ergens vrijwilligers werk te laten doen. En dat blijkt. Ik ben namelijk “aangenomen” om vrijwilligerswerk te doen in de dierentuin hier. Mijn werk zal in het begin veel bestaan uit schoonmaken van kooien, maar ook uit heel direct contact met de gehandicapte/geredden dieren, zoals het uitlaten van de “whistling ducks” of de schildpadden. Later wanneer ik meer experience krijg en “levels up” ga in mijn dierentuin-skill, kan ik ook voor de reptielen (zoals hagedissen en slangen) en de papegaaien gaan zorgen. En als ik genoeg ervaring heb, ook de lynx en de valken. Maar ik weet niet of ik zo ver kom, we zullen wel zien. Helaas kon ik niet meteen beginnen, omdat ik een papiertje nodig had waarop staat dat ik geen Tuberculosis heb. Deze zonder veel moeite gekregen en vandaag dus begonnen in de dierentuin. Dit dierentuinwerk zal ik waarschijnlijk vier weken gaan doen, totdat mijn vlucht uit de Californische San Jose vertrekt naar het koudere Nederland, waar het tegen de tijd dat ik terug kom, hopelijk een stuk warmer is.
Sinds het alweer een tijdje geleden is dat ik een verhaaltje geschreven heb, is er weer heel veel gebeurt in de tussen tijd. Zo was ik in de laatste week in Costa Rica een heuze “leatherback”redder. De eieren van de leatherbacks, een zeeschilpad die tot 1,80m groot kan worden, worden in Costa Rica (en heel veel andere plekken ter wereld) gestroopt. Dit is een oorzaak voor het bijna uitsterven van deze fantastische dino-look-a-like. Een van mijn taken in “turtlecamp” was het zorgen dat de eieren niet gestroopt zouden worden. Dit deed ik door met een groepje van andere vrijwilligers en een gids 4 uur lang over het strand te lopen en te stoppen bij elke schildpad die we zagen. Bij een gevonden schildpad konden verschillende dingen het geval zijn. 1) zo kon de schildpad onverstoord zijn, in dat geval bleven wij bij de schildpad totdat het eieren ging leggen en waren wij daar om de eieren op te vangen. 2) de schildpad kon onverstoord zijn en haar eieren al begraven, in welk geval wij de eieren op zouden graven. 3) de schildpad kon al geclaimed zijn door een stroper, in welk geval wij gewoon, de stroper negerend, door liepen. 4) een reeds gestroopte schildpad, die wij dan meetten. Alle schildpadden werden gemeten en gelezen, wat betekent dat de “tags” die door eerdere biologen al aan de schildpad vastgemaakt waren gelezen werden. Hierdoor konden we precies zien welke schildpad het was en hoeveel hij gegroeid was. Een andere taak in “turtlecamp” was het bewaken van de “hatchery”, de plek waar alle eieren heen gebracht werden, zodat de embryo’s in alle rust en stilte groot konden worden en uit konden komen. Afhangend van de persoon met wie je was, konden deze vier uur best gezellig zijn. Ik weet niet of dit erg aanlokkelijk klinkt, maar het was voor mij misschien wel de gaafste week tot nu toe. Als ik geen problemen met mijn visa zou gaan krijgen was ik er misschien wel een week of meer langer gebleven. (Iets om voor terug te komen dan maar.)
Die vrijdag vloog ik naar Sacramento. Waar ik nu ben. Ik woon nu met Jeanie samen in een huis met een hond, Sandy, een papegaai, Charly, en een kat, wiens naam ik niet precies weet, maar welke vernoemd is naar een pantoffel uit Equador. Vorige week, omdat Jeanie op een soort van zakenreis was, heb ik gelogeerd bij een Nederlandse vriend van haar, Aart van Beek. Al met al een goede week, waarin de dingen gedaan werden die gedaan moesten worden, zoals de TB-test en wat sightseeing in de omgeving.
Afgelopen weekend Keele opgezocht in haar collegetown Santa Clara, waarna we zaterdag de hele dag in San Francisco hebben gespendeerd. Hele gave stad, veel dingen gezien en de letterlijk de blaren aan mijn voeten gelopen. De hoogste heuvel op geklommen met een fantastisch uitzicht, Golden Gate Bridge gezien en Pier 39 bewonderd. In San Francisco een paar vrienden van Keele ontmoet, en daar de rest van de dag mee opgetrokken. Was wel weer leuk om met een paar mensen van mijn eigen leeftijd op te trekken.
Iets wat mij elke keer aan het lachen maakt hier in de VS, is de wanhopigheid van kinderen/jong volwassenen van mijn leeftijd om alcohol te drinken. Gedrag wat wij meer gewend zijn van 15 jarige kinderen. En ik ben blij dat wij, 16+ers, daar in Nederland geen probleem mee hebben.
Ik snel ergens de tijd heb om foto’s te uploaden, en als ik die tijd heb, mijn camera(kabeltje) dan niet te vergeten.
Schrijf jullie later en “have a good one”,
Koen